.این علمی که ما از کتاب و مدرسه و این‌ها داریم ، این برای ما یقین نمی‌آورد، این علم برای ما گرمی نمی‌آورد ، این علم برای ما عشق و شوق نمی‌آورد.
 هیچ فیلسوفی از خواندن فلسفه گرم نمی‌شود ، مشتاق نمی‌شود ، عاشق نمی‌شود ، عشق خدا و محبت خدا در قلبش ایجاد نمی‌شود.
 این یک معرفت ظاهری است که ما داریم ، این معرفت ظاهری خیلی معرفت کارسازی نیست، حتی این معرفت این‌قدر نیست که انسان را در همان سوال و جواب شب اول قبر به دادش برسد.

.یک نوع دیگر خداشناسی داریم ( نوع سوم ) ، آن خداشناسی نه محصول تقلید و تلقین است و نه محصول استدلال های عقلی‌ است ، بلکه این خداشناسی در اثر زدودن و دریدن حجاب‌های ظلمانی و سختی که بر قلب انسان افتاده است ( اینجا البته دیگر با درس خواندن حاصل نمی‌شود ) ، اینجا با مجاهدت حاصل می‌شود ، اینجا با ریاضت حاصل می‌شود ، با مجاهدت‌های سخت، درافتادن با حیوانیت نَفْس.

.امام زمان را در آنجا می‌بینی.
 بنابراین این معرفت، معرفت شهودی است ، معرفتی است که دیگر خدا را می‌بینی. این معرفت با عشق همراه است، چرا ؟ چون خداوند جامع کمالات است ، این نور به قدری زیباست.

برگرفته از فایل صوتی جلسه ۵ مقام‌ نورانیت امام
حضرت علامه مروجی سبزواری( حفظه الله)

دریافت